Breyer traditional Totilas - koń znany i lubiany?

Tym razem wezmę pod lupę Totilasa
Notka będzie dla mnie wyzwaniem, bo koń jest bardzo znany w modelarskim świecie

Ukazanie wam go w innym świetle, nie będzie jak bułka z masłem.

Myślę jednak, że kto nie ryzykuje ten nie pije szampana sooo...

Głowne cechy
Totilas jest kary i do bólu matowy, co według mnie jest dużym plusem, choć potrafi sprawiać niezłe psikusy :)

Pamiętajcie! Nie ufamy matowym karusom - nawet najbardziej wychuchany model może nagle ukazać odciski palców... nie polecam jeśli się drepcze na sesje bez odpowiedniej szmatki.

W swoim wyposażeniu ma podstawkę, podobno bez niej też stoi, ale nie próbowałam i raczej nie będę ze względu na troskę o niego. Wkońcu czekałam na niego dwa lata.

Ma ślicznie przedstawione detale - wszędobylskie marszczenia, kasztany, białko w oku, odmianki :D

Trochę jednak boli mnie jego malowanie. Dlaczego?

Serio, dlaczego nie mógł mieć choć cienia cieni (uuu jaka gra słow haha), albo choć lekko pasiastych kopyt? No cokolwiek! Nic.

Cóż zrobić... odwdzięcza się za to zacną pozą
Skoro już o pozie mowa ehh no bjuti, cud miód wyciągnięty kłus, jak na ujeżdżeniowego kunia przystało.

Przy takim ustawieniu to naprawdę trzyma się stabilnie i stara się nie wywracać, czasem mu się to udaje.
Zaklasyfikować go można do dużych koni.

Całkiem wysoki, jednak niższy niż Zenka i długi, chyba nawet tak długi jak California.

Jego grzywa spleciona jest w koreczki

natomiast obfity ogon luźno opada

Chciałabym poruszyć teraz temat jego popularności.
Chyba sami widzicie, że jak jakiś wjeżdża na sprzedażowe grupy to znajduje nowy dom w kilka godzin.

Może to dzięki oryginalnej pozie, wielkości, słodkim pysku i ładnych oczach?

A może to trochę takie domino na zasadzie moja znajo go chce to ja też będę chcieć? Może dlatego, że jest ozdobą kolekcji, bo wygląda nietypowo?

Fakt faktem, że chyba lepszą wizytówką kolekcji jest Fabien, bo ma nie oszukujmy się, lepsze malowanie.

Powiem tak, mnie zauroczyło wszystko po kolei, nawet nie do końca jestem w stanie określić co. Tak jakoś wyszło, że marzyłam o nim od dawna i jaki by nie był, mogłabym oddać za niego wszystko.

Pokuszę się nawet o stwierdzenie, że ma on charyzmę i pochłania duszę do tego stopnia, że się go kupuje. Jest zwyczajnie cudny

Myślę, że dla wielu z was ważna jest możliwość robienia zestawów. A no jest taka, gdyż jego grzywa jest mocno ściśnięta i nie zawadza przy kantarach czy ogłowiach, ani nawet przy derkach i siodłach, a przy okazji to wszystko fajnie w nim wygląda i prezentuje sięświetnie każdy kolor, no może poza czarnym, bo mało będzie widać hah

Nie wydaje wam się, że to to samo malowanie na innych koniach, jakby sobowtór? xD

Sądzę, że model jest fotogeniczny, ale tak kurcze trudny, że ja nie wiem.
Nie dość, że czarny to jeszcze z własnym, oczywiście lepszym pomysłem na życie.

To nic, że przez niego sesja ciągnie się w nieskończoność ugh
Jeśli myślicie, że ładne prośby sprawią, że chwilkę ustoi na trawie, to nie. Co i rusz się przewraca z boku na bok... ustawienie aparatu to przy nim hardcore - raz za jasno raz za ciemno i tak w kółko

I tak lecą godziny spędzone na bieganiu między tarzającym się koniem, a guziczkiem aparatu, może chociaż schudłam?

Tak się cieszę, że wreszcie do mnie trafił i mam teraz swój dream team ze świętym gralem :) cudowne uczucie

Musicie wiedzieć, że jest to mój drugi Toto, ponieważ pierwszego musiałam sprzedać, a też był nowy i to jeszcze z pudełkiem :(

Ja swojego dostałam w takiej o to mięciusio gąbczastej, jak dom spongeboba, torbie.

Totilas ma też swoje wady fabryczne, tak jak miałam dwa, tak oba mają dziwne jakby plamki, małe bo małe, ale jednak.

Jego podstawka jest lekko wypukła i przezroczysta

Łapcie jeszcze porównania z innymi modelami

I tradycyjna już wspólna fotka

Koniecznie dajcie znać co sądzicie o tym koniu!